นิสัยคนส่วนมากนั้นจะชอบในสิ่งที่สะอาดสะอ้าน รังเกียจสิ่งสกปรก บุคคลที่มีกลิ่นตัวเน่าเหม็นหื่งหรือมีกลิ่นตัวแรง ก็มักจะต้องทำให้ผู้ที่อยู่รอบข้างทำตัวทิ้งระยะห่างเอาไว้อยู่บ่อยครั้ง หมาแมวหรือสัตว์อื่นๆก็เช่นเดียวกัน หากว่าเป็นแมวจรจัดหรือหมาจรจัดที่ไม่มีเจ้าของ มันก็จะดูสกปรกมอมแมมอยู่บ้าง ไหนจะต้องคอยยืนตากฝนนอนกลางพื้น กินกลางดินกลางทรายและไม่มีใครมาช่วยทำความสะอาดเนื้อตัว ความจริงนั้นมันไม่ได้ถึงขั้นเลวร้ายจนไม่สามารถทำให้คนที่รักในสัตว์ต้องทำตัวออกห่าง เราสามารถให้อาหาร ให้ความรักเอ็นดูในสัตว์เลี้ยงจรจัดเหล่านั้นได้
บางตัวอาจจะเคยดูดีมาก่อน เคยอยู่ในคอนโดหรือบ้านหรู มีเจ้านายคอยให้การเลี้ยงดูเป็นอย่างดี แต่เมื่อวันหนึ่งถูกเจ้านายทอดทิ้ง มันจึงต้องกลายเป็นแมวทีไร้บ้าน สุนัขที่ไร้เจ้าของ เดินเวียนวนอยู่ตามท้องถนน เราจะพบเรื่องแบบนี้กันอยู่ทุกวัน บางคนอยากให้อาหารแต่ไม่กล้าเข้าใกล้ บางคนอยากให้อาหารแต่กลัวติดเชื้อ น้อยคนนักที่จะกล้าให้อาหารโดยที่ให้ความรักและเอ็นดูมันอย่างใส่ใจ หากเราไปหนึ่งคนที่รักในสัตว์เห็นแล้วรู้สึกเวทนา สงสาร อยากให้มันมีกิน และถ้ามีเจ้าของด้วยก็จะยิ่งดีเป็นอย่างยิ่ง
ดูกำลังของตัวเรา และเริ่มต้นช่วยเหลือสัตว์เหล่านั้น
ถ้ามันไม่เกินกำลังของเราเกินไป และสถานที่เราอำนวยความสะดวก สัตว์เลี้ยงจรจัดเราสามารถนำมันไปอาบน้ำทำความสะอาดเนื้อตัวและนำมาเลี้ยงได้ ไม่ต่างจากหมาแมวที่เราได้เคยเลี้ยงมันตั้งแต่สมัยเด็ก ช่วงแรกมันอาจจะมีเรื่องกลาก เชื้อราตามผิวหนัง ซึ่งเป็นตามประสาของสัตว์เลี้ยงจรจัดที่ขาดการดูแล หามันได้รับการดูแลเป็นอย่างดี เวลาผ่านไป เซลล์ผลัดผิว มันก็จะกลับมาดูดีอีกครั้งได้เช่นกัน แต่ที่สำคัญกว่าคือเราควรจะมีความรักและความเอ็นดู แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์ที่แก่แล้ว หากว่าเราเลือกที่จะเลี้ยงก็จงดูแลมันให้ดี
แต่หากไม่สะดวกด้วยปัจจัยหลายสิ่งหลายอย่างรอบตัว สถานที่ไม่อำนวย ไม่มีเวลาให้ ไม่มีคนดูแล เราก็สามารถคอยให้อาหารมันได้อยู่เสมอไม่ว่ามันจะอยู่ระหว่างทางกลับบ้านหลังเลิกงานของเรา หรือจะอยู่ในโซนที่ไม่ค่อยมีคนให้อาหาร ไม่ค่อยมีคนพบเห็น การช่วยสัตว์เหล่านี้เป็นบุญอันใหญ่หลวง เราให้มันมีอยู่มีกิน ถึงแม้มันอาจจะตอบแทนเราในชาตินี้ไม่ได้ แต่ชาติถัดไป คนที่เชื่อว่าเวรกรรมมีจริงก็ย่อมรู้ว่าเราอาจจะได้เจอกับเจ้าสัตว์เหล่านั้นอีกครั้ง อาจจะเป็นในสถานะที่มันเป็นคนคอยช่วยเหลือเราก็ได้
