อย่าแกล้งแมวมากจนเป็นโรคกลัวคน

ผู้เขียนเองเข้าใจอยู่ว่าคนที่รักสุนัข รักแมว ชอบสัตว์เลี้ยง เวลาเราเห็นสัตว์ที่เราชื่นชอบก็อยากจะเข้าไปกอดหอมมันเป็นธรรมดา ต่อให้ตัวมันจะสกปรกแค่ไหน ขอให้ได้ลูบหัวสักหน่อยก็ยังดี เราต้องเข้าใจว่าสุนัขและแมวนั้นเป็นสัตว์ขนาดเล็กเมื่อเทียบกับร่างกายของมนุษย์เรา บ่อยครั้งหากว่าเราไม่ได้ดูแลเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก เวลาเราไปเจอแมวตามร้านอาหารมันก็จะมีความหวาดระแวงในตัวเราส่วนหนึ่ง อาจเป็นเพราะเจ้าแมวเหมียวตัวนั้นถูกเลี้ยงมาโดยการเฆี่ยนตีจากเจ้าของทำร้ายอยู่บ่อยครั้ง หรืออาจจะสนิทกับเจ้าของแต่เป็นโรคกลัวคนเนื่องจากว่าเคยมีคนมาแกล้งมันแรงๆทำให้มันให้ตกใจจนในที่สุดมันก็ไม่กล้าเข้าหาผู้คนอื่นๆ

โรคกลัวคนในสัตว์ มันก็มีประโยชน์นะ

จริงๆแล้วมันมีข้อดีข้อเสีย นั่นก็คือหากว่าแมวที่เป็นโรคกลัวคนนั้นต้องมาเจอกับพวกคนป่าเถื่อนชอบวางยาเบื่อ แมวตัวนั้นก็อาจจะปลอดภัยเพราะจะไม่กินเหรอเข้าหาบุคคลเหล่านั้นเลย แต่ในทางกลับกัน คนที่ปรารถนาดีอยากจะให้อาหาร อยากจะเล่นกับเจ้าเหมียวนั้นก็จะอดเค้าหามันไปด้วย และมันก็จะไม่กินอาหารที่เราให้อีกด้วย หมาแมวที่ต้องอยู่อย่างหวาดกลัวคนมันคงไม่มีความสุขหรอก อย่าได้ไปแกล้งจนมันกลัวเลย

แมวยิ้มสวย

หากว่าเราได้เห็นแมวที่อยู่ตามร้านอาหารหรือตามข้างทางต่างๆ เราก็ต้องหมั่นสังเกตพฤติกรรมว่าแมวตัวนั้นเป็นโรคกลัวคนหรือไม่ ถ้าเรารู้จักหมั่นสังเกตเราจะรู้ทันทีว่าหากเป็นแมวจรจัดมันจะมีความหิวกระหาย มันไม่กลัวคนและจะเดินเข้ามาหาท่านที ส่วนมากแมวจะเข้ามาถูขาเราไปเรื่อยเรื่อยจนกว่าจะได้อาหาร แบบนี้เค้าไม่ได้เรียกว่าแมวกลัวคน

แต่ถ้าเราเห็นและพบมันรีบวิ่งเข้ามุมอับ รีบหาที่ซ่อนตัว แสดงว่าเจ้าแมวตัวนั้นแหล่ะกำลังมีปัญหาในเรื่องของอาการตื่นคน ถ้าเราต้องการให้อาหารก็ต้องหมั่นฝึกวิธีการเข้าหาหรืออาจจะวางอาหารให้มันกินอยู่บ่อยครั้ง แรกๆมันอาจจะไม่รับประทานเพราะมันยังกลัวอยู่ แต่เวลาผ่านไปถ้ามันเห็นเรามาให้อยู่ทุกวันหรือบ่อยครั้ง ส่วนมากจะเริ่มกินมากขึ้น เมื่อมันกินติดใจในรสชาติ และเราไม่ได้วางยาเบื่อมัน สักวันมันก็จะให้เราลูบเล่นได้ประดั่งเหมือนเราเลี้ยงมันมา เรื่องนี้เกิดขึ้นจากความผูกพันของคนกับสัตว์ หากเรารักแมวรักหมาจริงมันจะสัมผัสได้แน่